نگرش زنان نابارور روستایی شهرستان جهرم نسبت به رحم جایگزین

مقدمه: رحم جایگزین یکی از روش های درمان ناباروری در زنانی است که به دلایل مادرزادی یا طبی، فاقد رحم مناسب برای باروری و حمل جنین هستند. این روش پس از چندین دهه کاربرد در سایر کشورها، در ایران نیز مطرح شده و مورد استفاده قرار گرفته است. با توجه به ویژگی های این روش درمانی، چالش های اخلاقی، حقوقی، روان شناختی و جامعه شناختی چندی در زمینه این عمل بروز می کند که علاوه بر ایجاد نگرانی برای عموم افراد، ممکن است باعث ایجاد مقاومت در مسئولین و سیاست گزاران بخش درمانی شود. مطالعه حاضر با بررسی نگرش زنان نابارور روستایی نسبت به رحم جایگزین انجام شد. روش­کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1390 بر روی 200 زن با نازایی اولیه ساکن در مناطق روستایی شهرستان جهرم انجام شد. اطلاعات توسط پرسشنامه دو قسمتی که حاوی مشخصات فردی و عبارات نگرشی بود، پس از سنجش روایی و پایایی آن، گردآوری شد و با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 19) و آزمون های توصیفی و تحلیلی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: میانگین نگرش مثبت نسبت به روش رحم جایگزین 7/12 ± 5/65 بود. میانگین سنی زنان مورد مطالعه 9/7 ± 6/35 سال و سطح تحصیلات افراد، از بی سواد تا بالاتر از دیپلم متغیر بود. افرادی که سابقه درمان ناباروری داشتند نسبت به افرادی که درمانی در این زمینه تجربه نکرده بودند، نگرش مثبت تری نسبت به این روش داشتند. 146 نفر (73%) از زنان به دلیل نگرانی از عدم موفقیت و 87 نفر (5/43%) به دلیل مشکلات شرعی و حقوقی که در این روش وجود دارد، این روش را انتخاب نمی کردند. 95 نفر (5/47%) بیان کردند که در صورت استفاده از این روش، فرزند نباید اطلاعات کاملی از نحوه به وجود آمدنش داشته باشد. نتیجه­گیری: با توجه به نگرش مثبت اکثر افراد مورد مطالعه نسبت به رحم جایگزین و از آنجایی که آگاهی از باورها و تمایلات خانواده ها برای قانونمند کردن رحم جایگزین و حفظ حقوق آنان اهمیت بسیاری دارد، همچنین به دلیل اختلاف باورها و تمایلات موجود در کشور مطالعات جامع تری در این زمینه توصیه می شود.